Postelstraat

Het waren de zwijgzame zondagen

ik greep naar de melk en dronk een pak leeg

het was wachten tot zeven uur

hoofden die als klankborden galmden

die ochtend had ik je teruggevonden

je sliep op een toetsenbord en schreef

onbewust aan de geschiedenis

In de kamer was een grote stoel weg

het was een kort mysterie

want langzaam werden de gaten gevuld

we bestelden eten en vloekten dat het lang-

zo lang kon duren -soms trok ik er alsnog

op uit.

Ook op zaterdag was het wachten

rond vier uur werd de mierenhoop

krioelend op de laagste verdieping

van de stad steeds kleiner

tot de weg begaanbaar was –

we kochten eten en ik melk

en ik stond versteld hoeveel ingrediënten

jouw salade kende

Eenmaal terug dronken we bier

en was de zaterdag een zaterdag

we wisselden woorden en onder ons

raam zagen we de anderen zwaaien

we dronken meer bier en later in de nacht

schreef je geschiedenis door te slapen

op je toetsenbord ergens in de Postelstraat